Guayaquil

Zo, vroeg op want ik schuif weer op. Volgens de LP en locals is het 4 uur met de bus, maar dat zeiden ze ook van Cuena en dat bleek 6u.

06.30 wakker, douchen, naar de warme bakker voor lekkere broodjes. Geen idee wat ik koop, dat wordt een verassing onderweg.

De taxi schauffeur probeert mij nog op te lichten. $1.18 staat op de meter en hij wil $2 van mij. Nou gaat het om niets, maar met toegeven begint het gedonder. Een local komt helpen, hij spreekt een beetje Engels en wordt zelfs boos op de taxi chauffer. Uiteindelijk betaal ik wat ik $1.25.

Hij loopt meteen met mij mee, helpt bus ticket te kopen en brengt me zelfs tot de poort. Geen vragen are you alone.... Nee, echt behulpzaam. Toppie!

Het is rustig in de bus. De busschauffeur rijd als een gek, ook in de mist. Dat is wat minder, helmaal als blijkt dat hij zijn stuur omgooit omdat hij ´iets´ moest ontwijken. Locals gillen en roepen naar hem, zelfs liep er een naar voren om te checken wat het was.

Uiteindelijk 4u, ja echt..... Kom ik aan in Guayaquil, taxi vanaf het busstation/vliegveld. Jezus, wat een grote stad.... 5 baans wegen.
Druk.

De hostel eigenaar is aardig, prima hosteltje. Heerlijke warme douche en ik krijg een plattegrond mee waar ik wel/niet kan bewegen.

Ik ga wel op pad met alleen wat geld, geen camera, geen telefoon, geen zonnebril. Maar het is niet nodig. Niets aan de hand.

Er is een boulevard, alhoewel zij noemen het een boulevard: ik vind het meer een drukke straat met heel veel auto´s, heel veel fastfood, politie agenten die het verkeer regelen maar hier niet echt in slagen, en heel veel smog.

Ik heb ondertussen longen als een zware sjag kettingroker. Vooral de bussen met diesel, en zwarte wolken uitblazend.

Ik ben de bezienswaardigheid vanmiddag. Want ik ben dan ook echt de enige tourist die hier rondloopt. En als ik zo om mij heen kijk, ook lang. Zelfs voor de meeste mannen. Ik word nagekeken, nageroepen, er wordt gezwaaid vanuit auto´s (mannen)... De vrouwen kijken mij alleen maar na, vinden mij waarschijnlijk te mager...
Want dat is wel opvallend in Ecuador; de vrouwen zijn sowieso allemaal erg klein, maar ze zijn of echt poppetjes, heel fragiel en klein, of echt big mama´s.

Weinig Ecuadorians food te vinden, dus ik ga voor een Falafel. Deze wordt klaargemaakt in wraps, in een boterhammenzakje gewikeld wordt het aan tafel gebracht. Geen idee hoe ik hier de avocado saus etc bij krijg. Dus vraag om een bordje. Jammer dat ik nu mijn camera niet heb.
Ik krijg een bordje met een doorsnee van 10cm, van papier...... Plastic bestek en 1 servetje.

LOL.

Ook kom ik een Starbucks tegen, hier heet het Sweet & Coffee.
Ja, lekker een grote bak thee en wat lekkers.
Ik neem worteltjestaart (overheerlijk en heeeeeeel machtig, ik hoef vana niet meer te eten) en een té ha.......mundo of zoiets. Grandé. Lekker groot!

Leuk als je de taal niet spreekt, dan kom je regelmatig voor verassingen te staan. Zoals denken dat je munt thee besteld en uiteindelijk een grote beker met ijsklontjes krijgt.
Ijsthee dus, wel met een munt smaakje haha.

En nu dan eindelijk internet wat werkt. Dus heb alle verslagen nu bijgewerkt. En foto's geüpload.
Volgende uitdaging; heb mijn limiet foto's bereikt.
Na 3u achter de @waarbenjijnu", nu relaxen.

En ja, morgen is het dan zover..... 07.30 ontbijt, taxi en naar vliegveld.
10.40 uur vliegen en daarna tot en met 29ste op de boot.
Zo zin in..... :-)